Lung-san-se

Lung-san-se龍山寺

Lung-san-se u han-cun-fuo-ciw a biyu. yadah ku lung-san-se, hatidaay nu lung-san-se namakaydaay namin i Fu-cin-sen cun-cuo-hu cin-cen-sin cun-an-sin an-hay lung-san-se nikakenihan a nipatidengan. an-hay-lung-san-se u sakasiidaay nu biyuan, namaka Ten-kaw-cu-u-de yen-nen “siwcaywal mihcaan” malingatu a patideng, min-tay-ten-ci tulu mihcaan caynemtulu mihcaan a misangan, tadaaenengan u kun-in-pu-sa “ yadahay ku lima a misamiay”, ayda u Hu-cin-sen tuudan kumidiptay, walu a bataan idaw ku pitu nu luitan. aayaw a ngangan nu lung-san-se naw u “ ten-cu-se” atu “ pu-sin-tin, nikudan nu kitidaan i An-hay-cen lung-sa a buyuan, sumad han ku ngangan u lung-san-se.

龍山寺是漢傳佛教的寺院。有多個龍山寺，其中大多的龍山寺是從福建省泉州府晉江縣泉安鄉安海龍山寺分靈而出的。安海龍山寺是一間影響力深遠的廟宇，於唐高祖武德元年（618年）始建，明代天啟三年1623年大修，正殿供奉觀音菩薩（千手觀音），目前屬於福建省文物保護單位，已有87年歷史。龍山寺之前曾名「天竺寺」或「普現殿」，後因為地處安海鎮龍山之麓，才改名為龍山寺。

i cuwacuwaay a kitidaan nu biyuan各地分靈

cin-cuo u Cun-kuo-ta-lu-niyaduan, yadah ku mabulaway katukuh i wali timul atu Tay-wan, manglay pakakapah, talum’ tu taydan i lung-san-se a nidumaan a nipatidenagn, alahican miawda tu bunsan tayda i lung-san-se, idaw ku sumaden nanay malakun-in-si, cu-lin-se atu duma a nganganan, amica anu u cin-cen a itdaay tu a biyuan atu namaka hekalay nu bayuan a nipatidengan a biyuan, i kalepacawan kanca idaw ku nipamelawan tu namaka biyuay a kawawan, sisa kapah ku namaka cuwacuwaay a nutaydaay a tademawan.

由於泉州為中國大陸僑鄉，許多移民至東南亞及臺灣之後，為求平安，都會回龍山寺分靈，或邀請龍山寺僧人一同前往，於僑居地興建新寺廟，據估計共分靈出4百多間大小寺廟，而許多仍以龍山寺為名，有些則改名為觀音寺、竹林寺或其他名稱，不論是晉江的本寺或海外諸多分靈寺廟，在戰亂中都常傳出神蹟，也造就了各地龍山寺的香火鼎盛。

Cin-cuo tademaw namaka Min-caw hedek tu mihcaan malingatu, yadah ku itidaay a tademaw mabulaw taynin i Tay-wan, min-cen-un-li patu a mihcaan “ caynemlimlu mihcaan”, An-hay-lung-san-se bunsang ci Caw-ci itida i Tay-wan Lu-kan patideng tu lung-san-se, sapatideng a zayliw namaka Cin-cen, nisangaan tu ba’tu a tula namaka Cin-cen sayhu anituktukan, tabakiay a aaenengan nu “ yadahay nu mataan lima” papaduhepitan i cabengay namaka An-hay-lung-sa-se.

泉州人從明朝末年起，即大量移民臺灣，明鄭永曆七年（1653年），安海龍山寺的肇善禪師即在臺灣鹿港創建龍山寺，寺中建材多來自晉江，寺中石獅子則由晉江師傅所雕刻，而大殿中的「通身手眼」匾額則是複製安海龍山寺。

Cin-cing-lung-san-se  晉江龍山寺

Cin-cing-lung-san-se, itida i Cin-cing-lung-san-se Cun-cuo-se-cin-cing-se An-hay-cen a niyadu’an, sa u An-hay-lung-san-se, An-hay sumamad u Cun-an, sa u Cun-an lung-san-si, usinganganay a Kun-in-se, tadasami u Kun-in-samian, ayda u Fu-cin-sen-wen-u’-kun-ku mikuwanay, makaala tu malebut a mihcaan nu luitan. idaw ku cacayay a nipkulitan tu aadihan “ tung-sen-suo-yen” uci min-caw a mihudiay a tademaw ci Cen-zuy-tu anipabelian, idaw ku ni Hung-yi-fa-se a nisulitan tu hudian. yu sumamad milimad tu hay-lin, sisa mapeci’ ku biyu, misangaay a tademaw itida i kan-si lima a bataan idaw ku pitu a mihcaan “ caypiccaywal mihcaan” cin-hay-huo ci Se-ling, iluc ni Se-ling ci Se-taw ku misanganay a patideng. taw-kun sabaw cacay a mihcaan “caywallucay mihcaan” tastaseng naca ku malumanay pabaluhay a misangan, naw kila ku cuked mala ba’tuay tu ku cuked, nu lalaku cabeng malacenga tu ku cabeng, pana nu kawili Kawana u ba’tu t uku sangan tu balau’d, micunus tu ta-sun-paw-tin, singanganan nu tahudan atu matinengay tu sakay babalakian a luma’an, katukuh ayda makaala tu caywalsep nu luitan. 

晉江龍山寺，位於福建省泉州市晉江市安海鎮型厝村，又稱安海龍山寺，因安海古稱泉安，又稱泉安龍山寺，是一座著名的觀音寺，主奉觀音菩薩，目前屬於福建省文物保護單位，已有千年歷史。其中一幅「通身手眼」是為明朝書法家張瑞圖所提，也有弘一法師等大師墨寶。清初因遷海令，致使寺廟破敗，建築群於康熙五十七年（1718年）靖海侯施琅、施琅之侄施韜等重修。道光十一年（1831年）再次將原寺拆除重建，並將木柱為石柱，易土牆為磚牆，山門左右壁青斗石雕，增建大雄寶殿、名官祿位及節孝祠，迄今約180年歷史。

sumamad a nipiasip tu sami, u namaka han-yi “Avalokitasvara”, u “ciw-in”, “sin-in-sen”, ci cu-fa-hu buensan pangiha han u “kun-se-in-pu-sa”, nan-pei-cew Yiw-cin a ciw-muo-luo-se-fa-se u “ kun-se-in-pu-sa”.

在早期的佛經中，多譯自梵語「Avalokitasvara」，為「闚音」、「現音聲」，竺法護和尚譯為「光世音菩薩」，南北朝姚秦時的鳩摩羅什法師譯為「觀世音菩薩」。

Tan-tay sen-cung fa-se misangaay tu sasakamuen a tademaw saan tu fan-yi “ Avalokiteśvara” u kun-ce-cay-pu-sa”. “Avalokita” u “kun”, “ iśvara” u “sakalihalay”, u sakalihalay tu udip nai’ ku nidatengan sa, sisa ci Sen-cun kamuhan nida u kun-ce-cay-pu-sa, mahini nu aydaay a “ pan-nuo-sin-cin”.

唐代玄奘法師等譯師們則譯自梵語「Avalokiteśvara」為「觀自在菩薩」。「Avalokita」為「觀」，「iśvara」為「自在」，意為觀照自身本性皆空而得自在者，故玄奘譯為觀自在菩薩，可見於今日的《般若心經》。

ilaylayan u, tan-tay-cun ci Li-se-min a ngangan idaw ku “ se” hananay a sulitan, mangalay misakenis, sisa itawya “kun-se-in-pu-sa” sumad han tu “kun-in-pu-sa”, nika idaw ku duma a sasakamuen u “kun-in-pu-sa” u “ kun-se-in-pu-sa” a madayumay a sasakamuen. tang-tay-cin-len-cen-kun fua-se san tu itida i fan-wen-ku cudadan idaw ku tusaay a caayay kalecad nu nganganan, caysiwtupic mihcaan Sin-cing namaka lalaay a cudad nisulitan tu nalimaan yu sumamad sa, u अवलोकितस्वर  “Avalokitasvara”

u kun-in-pu-sa a ngangan, ciw-muo-luo-se pilecuhan i Si-yi kitidaan, nikaadihan tatengan uyniyan a cudadan sa. Sisa, kun-in-pu-sa caay kaw nikapiliyasan a nikatahekalan, saan namaka Tang-tay-sen-in a nakamuan, hakiya namaka caayay kalecad nu kitidaan a kamuan sa.

傳統上以為，因唐太宗李世民的本名當中有個「世」字，為了避諱，故當時將「觀世音菩薩」改稱為「觀音菩薩」，但也有說法認為「觀音菩薩」只是「觀世音菩薩」的簡稱。唐代清涼澄觀法師指出在梵文古本中存在兩種不同的名稱，1927年新疆出土的古抄本中，以 अवलोकितस्वर（Avalokitasvara）為觀音菩薩的名稱，證實了他的說法。「娑伐羅」（स्वर svara），意思為「聲音」，Avalokitasvara 可意譯為「觀音」，鳩摩羅什出生在西域地區，所見的應該就是這個版本。因此，觀音菩薩並非是因為避諱而出現的名稱。根據唐代玄應的說法，這可能是來自於不同地區方言所導致的。

kun-se-in-pu-sa sipakayda i sulit a mikayseku u “kun-ca-se-cin suni” a sami, namaka “miaw-fa-lin-cin” a “kun-se-in-pu-sa-pu-men-pin”, anu idaw ku lasubu malebut wang yi a tademawan, malabades, makatengil tu kun-se-in-pu-sa, cacay ku balucuay a ngangan, kun-se-in-pu-sa kasenusa tu kun-ci-in-sen, amahulak namin.” idaw aca ku kamu, “ anu idaw ku katuuday a tademaw, yadah ku la’cusay a nisimsiman, a hina asip tu kun-se-in-pu-sa, kiya mahulak ku la’cusay namaka balucu’ay. anu yadah saca ku biyalaw tu sakay luma’an, kahina asip tu kun-se-in-pu-sa, kiya miliyas t uku la’cusay tu namaka balucu’ay”.

「觀世音菩薩」從字面解釋就是「觀察世間聲音」的菩薩，出自《妙法蓮華經》之《觀世音菩薩普門品》：「若有無量百千萬億眾生，受諸苦惱，聞是觀世音菩薩，一心稱名，觀世音菩薩即時觀其音聲，皆得解脫。」又說：「若有眾生，多於淫慾，常念恭敬觀世音菩薩，便得離欲。若多瞋恚，常念恭敬觀世音菩薩，便得離瞋。若多愚癡，常念恭敬觀世音菩薩，便得離癡。」

kun-se-in-pu-sa itida i Cen-wen སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ཕྱུག “ sulit nu Ceng-yi, Jänräsigwangchug”, u “ kun-ce-cay” a imian, mahida ni Sen-cung ku nikasengian tu nakamuan. u ceng-wen hananay “ kun-ce-cay” lima a puu’an ku ceng-yi, hatidaay nu sulitan a Ceng-wen, atu namaka lawayay u “Jairaisig” “kun, “yen-se” tulu a batacan, putunen ku wangjug “ ce-cay” tusaay a batacan. 

觀世音菩薩在藏文作སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ཕྱུག（藏語拼音：Jänräsigwangchug），也是「觀自在」之意，與玄奘法師等譯師們譯意相同。因為藏文「觀自在」總共有五個藏語的音節，所以藏文書面、口語通常略稱「Jairaisig（「觀」、「眼視」）」三個音節，而省略了「wangjug（「自在」）」兩個音節。

itida i Ta-cung-hua kitidaan a mipaypayay atu duma a mipaypayay itini i papalutatengaan a pay-yi-kun-in, pay-yi-ta-se, kun-in-ma namakayda i Tang-caw micung palutatengaan a Pāndara vāsinī, u tatayna a kun-in-pu-sa, cinida u kun-in-mu u lin-hu-pu-mu atu lin-hu-pu-cu, caayay kalecad nu aasipen idaw ku caayay kalecad nu sulitan, itini ni pu-kun nibelihan tu cudadan a “ itida i pu-ti nakamuan tu cacayay a sulitan nu ten-lun-wan-cin” u pay-yu-kun-ce-cay, atu “ u cudacudadan nu aasipen a sakay samiay nu cudadan” ngangan han u pay-yi-kun-se-in-pu-sa, pay-sen-kun-in, itini i san-u-wuy anibalihan tu cudad a “su-si-ti-ciw-luo-cin”ngangan u kun-in-mu, idaw henay ci san-u-uy nakamuan tu nisulitan a “ta-pi-lu-su’-na-cen-fuo-cin-su” ngangan u pay-cu-cuen, kun-in-mu sidumaaca tu pangangan ci nidaanu lien-hu-pu-cu.  

在大中華地區佛教與道教乃至民間信仰所稱的白衣觀音、白衣大士、觀音媽則取自唐朝密宗信仰的Pāndara vāsinī，為女性觀音菩薩，她是觀音母乃為蓮華部母與蓮華部主，在不同的經典有不同的譯名，在不空所翻譯的《菩提場所說一字頂輪王經》譯名為白衣觀自在，以及《攝無礙大悲心大陀羅尼經計一法中出無量義南方滿願補陀落海會五部諸尊等弘誓力方位及威儀形色執持三摩耶幖幟曼荼羅儀軌》譯名為白衣觀世音菩薩、白身觀音，在善無畏所翻譯的《蘇悉地羯羅經》譯名為觀音母，還有善無畏講述一行筆記的《大毘盧遮那成佛經疏》譯名為白處尊、觀音母以及稱她為蓮花部主。

katukuh i Sun-tay-cun a cudad, nibelihan ni Zu-se a “ saan ku di’tu tayni ku cin-kan-san-yi satalakaway nu caculimekan a cudad” atu “ hatidaay a niculimekan nu kasinganganan a sakakaay ci Wan-yi-kuy” u ngangan ci Pay-yi-pu-sa, pusa u satabakiay a tademaw u ihekalay i tamtamdawan pangangan han cinida ci Pay-yi-ta-se han kunikasinganganan. 

到了宋代密宗經典，如施護所翻譯的《佛說一切如來金剛三業最上祕密大教王經》與《一切祕密最上名義大教王儀軌》則譯名為白衣菩薩，菩薩就是大士這也是民間稱她為白衣大士之名的由來。

https://zh.wikipedia.org/wiki/%E9%BE%8D%E5%B1%B1%E5%AF%BA